اختلال کمبود توجه و بیش فعالی بزرگسالان

علل میزان شیوع درمان دارویی و غیر دارویی اختلال بیش فعالی ADHD در بزرگسالان
اختلال کمبود توجه و بیش فعالی (ADHD) یک اختلال رایج در دوران کودکی است که شیوع آن در بزرگسالی تنها 2 تا 3 درصد است. اپیدمیولوژی و علتهای  ADHD چند عاملی هستند، از جمله تأثیرات ژنتیکی، دوران بارداری و محیطی.تشخیص ADHD اغلب با پنهان شدن مکانیسم‌های مقابله، همپوشانی علائم با علائم دیگر، معمولاً پیچیده‌تر می‌شود.
 بهترین کلینیک درمان بیش فعالی ADHD و کمبود توجه کرج

به طور سنتی، آن را با داروهای محرک درمان می کنند. گزینه های غیر محرک، اغلب نوراپی نفرین وتنظیم دوپامین را هدف قرار می دهند.این گزینه های غیر محرک در موارد اختلال مصرف مواد ، اضطراب و سایر عوارض ارجح هستند.
آنها شامل داروهای اتوموکستین و ویلوکزین هستند.
Viloxazin، به شکل کپسول های طولانی رهش، اولین گزینه جدید و غیر محرک تایید شده برای بزرگسالان مبتلا به ADHD است.
اثرات درمانی آن عمدتاً با عمل آن به عنوان یک مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین ایجاد می شود همچنین سیستم سروتونرژیک را تعدیل می کند. ویلوکسازین در درمان سایر اختلالات مانند اضطراب،افسردگی، صرع و اختلال مصرف مواد نسبتاً بی خطر و مؤثر است. فارماکوکینتیک آن شامل متابولیسم توسط آنزیم های CYP است. به عنوان ضد صرع CYP1A2 را مهار می کند بنابراین، در هنگام تجویز همزمان با داروهای ضد صرع، توجه ویژه ای لازم است. به همین ترتیب،افراد مبتلا به بیماری کبدی یا قلبی عروقی و سابقه شخصی یا خانوادگی اختلال دوقطبی، نیاز به نظارت دقیق دارند.
بررسی کامل تاریخچه، مکانیسم اثر، فارماکوکینتیک و تداخلات دارو با دارو انجام شده است.
در اینجا با توجه ویژه به درمان در بزرگسالان مبتلا به بیماری های همراه دیگر ، بررسی صورت گرفته است.
ADHDیک اختلال عصبی و رشدی عصبی است که از دوران کودکی شروع می شود و با الگوهای پایدار مشخص می شود،
بی توجهی، تکانشگری، بی قراری و بیش فعالی در جمعیت اطفال به خوبی شناخته شده است، که ابتدا به عنوان یک تشخیص بالینی در دهه 1930،صورت گفت اما تمرکز بر روی شناخت و درمان اختلال ادامه دارد. شیوع تخمینی در بزرگسالان ~ 2-3٪ است.
علاوه بر این، ADHD نشان داده شده است که به طور قابل توجهی با طیف وسیعی از اختلالات روانپزشکی، از جمله اختلالات خلقی، مخالفت و اختلالات شخصیت ضد اجتماعی، خودآزاری و سو استفاده از مواد مخدر یا محرک که بار اجتماعی و خانوادگی قابل توجهی را تحمیل می کند همراه است.. در مقایسه با ADHD در دوران کودکی، ADHD دربزرگسالان در مطالعات اپیدمیولوژیک نسبتاً نادیده گرفته شده اندکه عمدتاً به دلیل عدم وجود معیارهای تشخیصی معتبر است.
انجمن تشخیصی روانپزشکی آمریکا، کتابچه راهنمای آماری اختلالات روانی (DSM)را به طور گسترده مورد استفاده قرار داده است.که رویکردی برای تشخیص ADHD در بزرگسالان است. هدف از این بررسی، توصیف ویژگی ها و بیماری های همراه ADHD بزرگسالان و محدوده درمان موجود، می باشد..در این بررسی،گزینه های درمانی با تاکید ویژه بر روی غیر محرک هاخلاصه می شوند.

عوامل ایجاد بیماری بیش فعالی ADHD
عوامل متعددی در بروز علائم ADHD نقش دارند،
از جمله ژنتیک، اختلالات رشد عصبی، بلوغ نورونهای  غیر طبیعی
، آسیب مغزی، عوامل  محیطی و خویشاوندی.یک مطالعه اخیر توسط پوزنر و همکارانش گزارش داده است عوامل خطر شامل مراحل قبل از تولد، پری ناتال و پس از تولدمی باشد. عوامل خطر قبل از تولد و پری ناتال شامل نارس بودن نوزاد، وزن کم هنگام تولد، سابقه استعمال دخانیات توسط مادر ،استرس، تروما و چاقی به طور قابل ملاحظه ای هستند.عوامل خطر پس از زایمان مانند تروما،سبک فرزندپروری، رنگ ها و عطرهای مصنوعی، آلاینده ها وآفت کش ها می توانند علائم ADHD را تشدید کنند.

راهبردهای درمانی موثر و ارزان بیش فعالی ADHD ثابت شده است.و به طور گسترده استفاده می شود. اثربخشی طولانی مدت این درمان ها برنتایج بالینی، شغلی و اجتماعی ناشناخته باقی مانده است.
واضح است که درمان های طولانی مدت بهتر برای ADHD فوری هستند.
شیوع بیش فعالی ADHD
مطالعات در کودکان و نوجوانان نشان داده است که این اختلال حداقل سه برابر بیشتراز دختران، در پسران شایع است، اما در بزرگسالان نسبت مرد به زن در اینجا به 2:1 کاهش می یابد.
ADHD در کودکان و نوجوانان 7.1 درصد برآورد شده است.در بزرگسالان2.5-5 درصد و در فراد مسن 2.8 درصد گزارش شده است.. تفاوت های جنسی درشیوع ADHD به خوبی ثبت شده است.
[12:18 PM, 10/6/2025] Aida Maleki: تفاوت جنسی مشاهده شده را می توان با فراوانی بیش فعالی و مشکلات رفتاری در پسران واحتمال ارجاع آنها به پزشک بیشترفهمید. برعکس در دختران ADHD ممکن است علائم کمتر نشان داده شده باعث می‌شود کمتربه پزشک مراجعه کنند. تفاوت های جنسی نیز به نظر می رسد که بر شیوع بیماری های همراه تأثیر می گذارد. زنانی که از ADHD رنج می برند بیشتر در معرض افسردگی هستند و اختلالات غذا خوردن دارند و مردان بیشتر احتمال دارد مصرف موادمخدرو محرک داشته باشند.
ارجاعات بالینی مردها از زنها بیشتر است با نسبت های 3:1مردها  به16:1.در زنان /
مشخصه زنان دارای این بیماری ( تشخیصADHD ) ، اغلب در خلق و خو و بی نظمی عاطفی منعکس می شود و باعث ایجاد تفاوت می شود.تشخیص بسیار دشوار است و با درونی سازی تداخل دارد اختلالاتی مانند اختلالات خلقی، اختلالات اضطرابی و افسردگی درزنان بروز می کند.
 
نکات برجسته
* اختلال بیش فعالی وکمبود توجه (ADHD) یک
اختلال شایع دوران کودکی است که شیوع آن تنها 2-3٪
در بزرگسالی میباشد.
* اپیدمیولوژی و علل ADHD چند عاملی است .
* ADHD شیوع تخمینی ~2-3٪ در بزرگسالان دارد.
* نشان داده شده است که ADHD به طور قابل توجهی با طیف گسترده ای از اختلالات روانپزشکی همبستگی دارد.
* در مقایسه با ADHD دوران کودکی، ADHD در بزرگسالان
عمدتاً در مطالعات اپیدمیولوژیک به دلیل عدم وجود معیارهای تشخیصی معتبر.نسبتاً نادیده گرفته شده است.
 
در بزرگسالان این بیماری با معیارهای رفتاری زیر مشخص می شود:
تشخیص بیش فعالی در بزرگسالان:
بی توجهی، تکانشگری، بیش فعالی و بی قراری
ADHD توسط DSM-IV به سه دسته متفاوت تشخیص داده شده است
انواع بیش فعالی در بزرگسالان شامل 1/بیش فعال یا تکانشی، 2/بی توجه و 3/ترکیبی
به گفته ویلنز، 90 درصد از افراد مبتلا به ADHD علائم بی توجهی را نشان می دهند،
زنان نسبت به مردان بیشتر کم توجهی را  نشان می دهند.لاهی و همکارانش دریافتند که 66 درصد از نوجوانان نوع ترکیبی را نشان می دهند.که با بروز مواردی نظیر روان رنجوری و سوء مصرف مواد همراه است
مشکلات بزرگسالان مبتلا به بیش فعالی ADHD بزرگسالان معمولاً در سازماندهی و برنامه ریزی با مشکلاتی مواجه می شوند.و تصمیمات تکانشی می گیرند که منجر به اشتغال و روابط ناپایدار می شود
افراد ADHD با تحصیلات و عملکرد حرفه ای ضعیف همراه هستند و این بدلیل ناتوانی در درس خواندن که منجر به تکرار نمرات و حضورمجدد در کلاسها  می شود است.
این افراد دارای شغل مکرر هستند تغییر می کنند و عملکرد ضعیفی در شغل خود از خود نشان می دهند
قادر به حفظ ثبات در حرفه خود نیستند قادر به مدیریت روابط بین فردی نبوده ،آنها در تشکیل و حفظ دوستان نزدیک مشکل دارند. تصور منفی از ازدواج دارند که منجر به جدایی و طلاق در آنها می شود حوادث رانندگی و زندانی شدن در آنها زیاد است.
اخیراً تمرکز روی علائم ناشی از هیجانات معطوف شده است. بی نظمی مانند تحریک پذیری، نوسانات عاطفی، کم
تحملی، ناامیدی و رویاپردازی، که خطر ابتلا را افزایش می دهد
تشخیص نادرست بیماران به عنوان مبتلا به اختلالات خلقی منجرمیشودکه به
بسیاری از بزرگسالان مداخله لازم رااز جهت درمان  دریافت نکنند
بزرگسالان ADHD اغلب احساس متفاوت نسبت به دیگران دارند و این بدلیل
ناتوانی در درک نشانه های اجتماعی در انهاست.
اما جنبه های مثبت ADHD وجود دارد.
بیماران خلاق هستند و بنابراین معمولاً درصنعت هنر پیشرفت می کنند
انجام وظایف زمانی که در آنها علاقه ای باشد، پاداش دارد.
آنها استراتژی های مقابله ای را برای غلبه بر کمبودهای خود با پیگیری لیست کارها، تنظیم آلارم توسعه می دهند و این باعث میشود آنها با کاستی های خود کنار بیایند. دو سوم بزرگسالان ADHD با یک روان رنجوری دیگر نیز همراه هستند.
این بیماری های همراه باعث میشوند تشخیص فرکانس صحیح این بیماری کاهش یابد.

بیماری های مشترک شایع که با ADHD رخ می دهد شامل اختلال دوقطبی، اختلالات شخصیت،
افسردگی، اختلالات اضطرابی، اختلالات سوء مصرف مواد هستند که این بیماری های شایع همراه در 57 الی 92 درصد از افراد بیمار دیده شده است.

داروهای محرک ADHD
برای سال‌ها، داروهای محرک روانی به عنوان پایه اصلی درمان ADHD مورد توجه قرار گرفته‌اند.
طبق شواهد، نشان داده شده است که حضور دوپامین و نوراپی نفرین را در لوب های فرونتال افزایش می دهند بویژه در محل سلول های هرمی مغز  و به نوبه خود به کاهش تظاهرات بیماری  کمک می کنند.
مطالعه انجام شده توسط استینگارد و همکاران در سال 2013 نشان داد که آمفتامین دارای یک میزان موفقیت 70 درصد برای درمان بیمار مبتلا به ADHD می باشد.

برخی از درمان‌های رایج برای ADHD عبارتند از محرک‌های روانی
داروهایی مانند متیل فنیدیت، دکستروآمفتامین و ایزومرهای ترکیبی آمفتامین
تظاهرات ADHD که شامل بی توجهی، بیش فعالی، تکانشگری و تمرکز ضعیف است با این محرک هاافزایش هوشیاری، درک، بازداری پاسخ وحافظه فوری تقویت میشود.
عوارض جانبی
هنگامی که آمفتامین ها برای درمان ADHD بکار رفتند ، بی اشتهایی
کاهش وزن و سایر اثرات منفی ناشی از مصرف آمفتامین مانند استفراغ، تهوع، درد شکم، فشار خون بالا و تاکی کاردی و بی خوابی دیده شدند
 
داروهای غیر محرک
اگرچه محرک ها در کوتاه مدت فوق العاده موثر هستند
همه بیماران به اندازه کافی به آنها واکنش نشان نمی دهند یا آنها را تحمل نمی کنند
رویکردهای نوآورانه داروهای  غیر محرک برای درمان
ADHD در حال حاضر در دست توسعه هستند
FDA فقط اخیراً داروی غیر محرک اتوموکستین (ATX) را تأیید کرده است.
گوانفاسین (گوانفاسین-XR) و کلونیدین (کلونیدین-XR) برای
درمان ADHD استفاده بزرگسالان تایید شده است
با توجه به داروهای زیادی که اکنون تحت بررسی های بالینی قرار دارند
و پس از تکمیل فاز 2 و فاز 3 آزمایشی، در آنجابه احتمال زیاد تعداد انتخاب های غیر محرک افزایش خواهد یافت و در سال های بعد موجود است. هر نامزد دارویی  از نظر شیمیایی متفاوت است و ممکن است اهداف مولکولی متفاوتی داشته باشد.
نتیجه گیری
ADHD بزرگسالان یک وضعیت پیچیده است که تأثیر قابل توجهی بر کیفیت زندگی بیمار می گذارد.
در مورد علل، علائم و درمان ADHD بزرگسالان داروهای موثری وجود دارد که می تواند به افراد کمک کند.
با وجود چالش های مرتبط با تشخیص و درمان. باید تلاش کرد
افراد مبتلا به ADHD کمک های لازم را  در مدرسه و کلینیک های کاردرمانی در بیش فعالی ADHD و گفتاردرمانی در بیش فعالی ADHD و گروه درمانی در بیش فعالی و بازی درمانی در بیش فعالی ADHD و … دریافت کنند
افزایش آگاهی از آن ضروری است
تحقیقات بیشتری برای ایجاد درمان های موثرتر مورد نیاز است.

منبع :
Adult attention deficit hyperactivity disorder:
a comprehensive review
Ozge C. Williams, MD
a
, Sakshi Prasad, MD
b,
*
, Amanda McCrary, BA
c
, Erica Jordan, MD
d
, Vishi Sachdeva, MBBS
,
Sheryl Deva, MBBS
f
, Harendra Kumar, MBBS
i
, Jayati Mehta, MBBS