بازی در فضای باز و تاثیر آن در بهبود بینایی کودک

مهمترین علت نزدیک‌ بینی، ارثی است؛ اما چشم‌ پزشکان تأکید می‌کنند که ژنتیک تنها عامل دخیل در ابتلا به نزدیک بینی نیست مطالعه صورت گرفته توسط محققان کینگز کالج لندن نشان می‌دهد، بازی در فضای باز و بهبود بینایی کودکان  خطر ابتلا به نزدیک‌بینی را کاهش می‌دهد.

بیش از 25 درصد از مردم جهان به درجاتی از میوپی (myopia) یا نزدیک‌بینی (shortsightedness) مبتلا هستند.

تعداد افراد مبتلا به نزدیک بینی در جهان درحال افزایش است و تا سال 2050، حدود 4.8 میلیارد نفر از مردم جهان به این مشکل دچار خواهند شد؛ این درحالی است که این آمار در سال 2010 حدود 2.8 میلیارد نفر بود.

نتایج یک مطالعه در سال 2017 نشان داد، اگر والدین کودک هر دو مبتلا به نزدیک‌بینی باشند، و کودک زمان زیادی را در فضای باز سپری نکند، خطر ابتلا به نزدیک‌بینی تا 60 درصد افزایش پیدا می‌کند.

بنابراین به نظر می‌رسد که حضور در فضای باز بیش از ژنتیک در پیشگیری از نزدیک‌بینی تأثیر دارد.

پژوهشگران کینگز کالج لندن در مطالعه دیگری، تأثیر سایر عوامل بر ابتلا به نزدیک‌بینی را مورد بررسی قرار دادند.

در این مطالعه، داده‌های مربوط به 1991 دوقلوی متولد سال‌های 1994 و 1996 شامل اطلاعات 6 سال نخست زندگی، مدت زمان بازی در فضای باز و وضعیت سلامت چشم (از طریق تکمیل پرسشنامه توسط والدین) ارزیابی شد.

کتی ویلیامز (Katie Williams) یکی از نویسندگان این مطالعه تأکید کرد: مدت زمانی که کودک در محیط بسته منزل سپری می‌کند، تأثیر مستقیمی بر افزایش خطر ابتلا به نزدیک‌بینی دارد. در فضای باز، امکان مشاهده مسافت‌های دورتر و در نتیجه، تقویت چشم‌ها فراهم می‌شود.

همچنین به نظر می‌رسد، قرار گرفتن در معرض نور طبیعی، از رشد بیش از اندازه محور چشم که با بروز نزدیک‌بینی در ارتباط است، جلوگیری می‌کند. براین اساس، حفظ تعادل بین زمان حضور در محیط منزل و فضای باز به ویژه در سال‌های نخست مدرسه، تأثیر زیادی در کاهش خطر نزدیک‌بینی دارد.

درعین حال، ساعت‌هایی که صرف بازی‌های رایانه‌ای شده بود، خطر نزدیک‌بینی را افزایش می‌داد؛ ساعت‌های نسبتا طولانی بازی‌ رایانه‌ای با رژیم غذایی نامناسب و کاهش فعالیت در خارج از منزل در ارتباط است.

نتایج دیگر این مطالعه نشان داد، کودکانی که در طول تابستان به دنیا آمده بودند، دو برابر بیش از دیگر کودکان در معرض ابتلا به نزدیک‌بینی قرار داشتند، چراکه زودتر از سایر همسالان خود به مدرسه رفته بودند.

عوامل اجتماعی مانند وضعیت تحصیلی والدین و سطح درآمدی خانواده هم در ابتلای کودکان به نزدیک‌بینی نقش داشتند.

البته باید به این نکته توجه داشت که این مطالعه بر روی کودکان متولد دهه 1990 میلادی و پیش از فراگیر شدن تلفن‌های همراه هوشمند انجام شد.

این در شرایطی است که امروزه کودکان و نوجوانان حتی خارج از محیط منزل نیز از تلفن همراه یا تبلت استفاده می‌کنند. بررسی تأثیر استفاده از این ابزار دیجیتال بر قدرت بینایی و بازی در فضای باز و بهبود بینایی کودکان،بروز مشکل نزدیک‌بینی به مطالعه دقیق‌تری نیاز دارد.