با لجبازی کودکم چگونه برخورد کنم؟

بچه ها عموما حد و مرز خود را نمی شناسند و این وظیفه والدین آنهاست که محدودیت ها را برای آنها مشخص کند. اینجاست که نقش مدیریتی پدر و مادر شروع می شود . والدین هیچ وقت از دستوری که داده اند نباید کوتاه آمده و چشم پوشی کنند و برای اجرای آن باید بدون استفاده از خشونت، مقاومت و ایستادگی کنند.

مثلا اگر کودک بخواهد بعد از ساعت ده شب تلویزیون نگاه کند والدین باید در برابر این خواسته مقاومت کنند حتی اگر کودک گریه کند باز هم قانون خانه تغییر نخواهد کرد. یادتان باشد اجرای قوانین خانه باید با تاکید و به دور از هرگونه خشونت باید توسط والدین اجرایی شود.  برای همین مواقعی که دستوری می دهیم باید دقت داشته باشیم که کودک در حالتی باشد که بتواند دستور ما را انجام دهد.

اما اگر این کار جواب نداد ‌باید از روش های مختلف رفتاری استفاده کنیم تا در نهایت به کتک زدن و تنبیه بدنی ختم نشود. محرومیت یا خاموشی می تواند کاربرد داشته باشد مثل محروم کردن کودک ازخوراکی، فعالیت یا اسباب بازی که دوست دارد، یا خاموشی یعنی بی توجهی به او…اما در عین حال باید فراموش نکنیم که نه تنها تمام کودکان بلکه تمام انسان های عالم تشنۀ دوست داشتن ، دوست داشته شدن و محبت هستند.

نکته ی مهم اینکه کودکان محتاج محبت هستند..یعنی شما والدین می توانید آنقدر به یکدیگر و کودک تان مهر بورزید که یک گوشه چشم و خم ابروی شما،از صد تنبیه و کتک و شکنجه برای کودک دردناک تر باشد!…

توجه داشته باشیم که شاه کلید نظم و ارتباط صحیح خانوادگی ، برقراری رابطه عاطفی و انسانی است. شما باید کودکتان را یک انسان با یک سری نیازهای ویژه خود در نظر بگیرید. یک انسان سالم تمام خصوصیات مثبت و منفی را با هم تجربه خواهد کرد.  اعتماد به نفس بالا، یا خرد شدن آن،خودباوری و عزت نفس و احساس  تنفر از برخی چیزها همگی خصلت های انسانی است.

مهم این است که والدین بتوانند به او یاد بدهند که او چگونه و کجا می تواند از آنها استفاده کند.

لجبازی در کودک کاملا طبیعی است. هر کودکی تا حدودی لجبازی می کند، این طبیعت آنهاست که اطرافشان را آزمایش کنند و بفهمند که تا کجا می توانند پیشروی کنند. گاهی اوقات علت لجبازی کودک جلب توجه است و شما می توانید با بازی و گول زدن کودک این نیاز را در او برآورده کنید. مثلا اگر مدام به همه چیز لگد می زند بدون اینکه متوجه شود به کارش حساس شده اید به او بگویید بیا به این توپ لگد بزن ببینم بلدی این کارو بکنی. اگر نیاز کودک جلب توجه باشد پس از این کار حواسش متوجه توپ شده و با این کار رقابتی و مشارکتی، او را از حال و هوای حرکت ناپسندش خارج می کنیم.

نکته مهم آن است که در فرایند تربیت کودک تنبیه بدنی حتی نیشگون گرفتن ممنوع است زیرا تاثیرات مخربی روی سلامت روان و عزت نفس کودک در سراسر عمرش خواهد گذاشت.

توانبخشی بامداد